آفتاب، ا. (۱۳۹۶). تبیین و برنامه‌ریزی شهر خلاق با رویکرد سناریونویسی (مطالعۀ موردی: شهر ارومیه). رسالۀ دکتری. دانشگاه محقق اردبیلی.
ایزدفر، ا.، ساسان‌پور، ف.، تولائی، س.، و سلیمانی، م. (1399). عوامل کلیدی مؤثر بر آیندۀ بازآفرینی پایدار شهری (موردپژوهی: بافت ناکارآمد منطقۀ 14 شهر اصفهان). کاوش‌های جغرافیایی مناطق بیابانی، 2، 187216.
حاجیانی، ا. (1391). مبانی، اصول و روش‌های آینده‌پژوهی. تهران: انتشارات دانشگاه امام صادق.
حسینی، م.، رهنما، م.، اجزاء شکوهی، م.، و خوارزمی، ا. (۱۳۹۸). تبیین سناریوهای دستیابی به شهر سبز در کلانشهر مشهد، با رویکرد آینده‌پژوهی. آمایش جغرافیایی فضا، 34، 1736.
زنگی‌آبادی، ع. (1378). تحلیل و سازماندهی ساختار فضایی شاخص‌های توسعۀ شهری در شهرهای بالای صد هزار نفر. پایان‌نامۀ دکتری، دانشگاه اصفهان.
خادمی، ا.، رهنما، م.، و زمانی‌پور، م. (1400). تحلیل چالش‌های پیش‌روی توسعۀ پایدار اجتماعی، نهادی و اقتصادی کلان‌شهرهای ایران. برنامه‌ریزی منطقه‌ای، 42، 517.
درکوش، س. (1382). درآمدی بر اقتصاد شهری. تهران: مرکز نشر دانشگاهی.
رحمانی، م. (۱۳۹۱). کلانشهر، ویژگی و مفاهیم. تهران، انتشارات امید انقلاب با همکاری دانشگاه آزاد اسلامی واحد همدان.
زیاری، ک.، ربانی، ط.، ساعدموچشی، ر. (۱۳۹۵). آینده‌پژوهی: پارادایمی نوین در برنامه‌ریزی با تأکید بر برنامه‌ریزی شهری و منطقه‌ای (مبانی، مفاهیم رویکردها و روش‌ها). تهران، مؤسسۀ انتشارات دانشگاه تهران.
ساسان‌پور، ف.، و حاتمی، ا. (۱۳۹۶). آینده‌پژوهی حباب شهرنشینی در کلانشهر تهران. نشریۀ تحقیقات کاربردی علوم جغرافیایی، ۴۷، 171۱۸۹.
ساسان‌پور، ف.، زمانی مقدم، ا.، و پرتوی صحنه، ک. (1400). تحلیل تحولات فضایی کالبدی بر آیندۀ پایدار منطقۀ 22 تهران. چشم‌انداز شهرهای آینده، 2، 7790.
سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی کشور (۱۳85). مهاجرت در ارتباط با سطح توسعه‌یافتگی استان‌های کشور. تحقیقات جغرافیایی، 81، 8359.
شکویی، ح. (۱۳۸۰). دیدگاه‌های نو در جغرافیای شهری. تهران: سمت.
شوارتز، پ. (1386). هنر دورنگری: برنامه‌ریزی برای آینده در دنیای عدم قطعیت. ترجمۀ ع. علیزاده. تهران: نشر مؤسسۀ آموزشی و تحقیقاتی صنایع دفاعی، مرکز آینده‌پژوهی علوم و فناوری دفاعی، گروه دانش و فناوری آینده‌اندیشی.
شوئنکر، ب.، و وولف، ت. (1393). برنامه‌ریزی استراتژیک مبتنی بر سناریو. ترجمۀ م.ح. بیرامی. تهران: دنیای اقتصاد.
صادق بختیاری، م.، حافظ رضازاده، م.، سرابندی، ز.، و پودینه، س. (1400). ارزیابی و سنجش عوامل کلیدی مؤثر بر شهر خلاق با رویکرد سناریوی مبنا (مطالعۀ موردی: شهر بیرجند). آینده‌پژوهی شهری، 1، 7293.
طاهری دمنه، م.، کاظمی، م.، حیدری دارانی، ز. (۱۳۹۹). سه داستان باورپذیر از آیندۀ شهر اصفهان؛ آینده‌نگاری شهری با رویکرد سناریونگاری. برنامه‌ریزی فضایی، 3، 122.
طاهری دمنه، م.، و نادری خورشیدی، ع. (۱۳۹۳). آینده‌نگاری منابع انسانی در نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران با استفاده از روش تلفیقی سناریوپردازی و تحلیل اثرات متقابل. نیروی انسانی ناجا، ۳۶، 2429.
علی اکبری، ا.، مرصوصی، ن.، و جلال‌آبادی، ل. (۱۳۹۹). تدوین سناریوهای مؤثر بر آیندۀ گردشگری پایدار شهر کرمان با رویکرد آینده‌پژوهی. مطالعات مدیریت گردشگری، 50، 3560.
عبدی قروچای، ن. (۱۳۹۲). بررسی پایداری توسعۀ فیزیکی در مادرشهرها نمونۀ موردی: شهر سنندج. پایان‌نامۀ کارشناسی ارشد، دانشگاه تبریز.
قنبری، ا. (۱۳۹۸). آینده‌پژوهی و آینده‌نگاری در مطالعات شهری و منطقه‌ای. تبریز: انتشارات دانشگاه تبریز.
کاظمی‌پور، ش.، و حاجیان، ا. (1391). ایجاد نخستین کلانشهر واقعی ایران در مجموعۀ شهری تهران: با تأکید بر سهم مهاجرت. جمعیت، 75/76، 2147.
کرامت‌زاده، ع. (1395). نقش استعاره‌های شناختی در آینده‌پژوهی با تحلیل دیدگاه‌های سهیل عنایت‌الله. آینده‌پژوهی ایران، 1، 1531.
ملکی‌فر، ع. (۱۳۹۳). الفبای آینده‌پژوهی؛ آینده‌پژوهی علم و هنر کشف و اختراع آینده. تهران: آینده‌پژوه.
مرکز آمار ایران، نتایج سرشماری عمومی نفوس مسکن، سال 1390.
محمودزاده، ا.، و خزایی، س. (1392). آینده‌پژوهی. اصفهان: علم‌آفرین.
نظریان، ا. (1385). جغرافیای شهری ایران. انتشارات دانشگاه پیام نور.
Amer, M. et al. (2012). A Review of Scenario Planning. Elsivier Futures, 23-40
Bell,W. (2002). A Community of Futurists and the state of the Futures Filed. Futures, 34, 234- 247.
Cornish, E. E. (2003). The wild card sinourfuture. Futurist, 37(4), 18–20. Carazzai, V. 2002. Community Participation and the UseCase study of Recife, International Institute for Aerospace.
Gunnarsson- ostling, U., & Hojer, M., (2011). scenario planning for sustainability in Stockholm, Sweden: environmental justice considerations. International Journal of Urban and Regional Research, 35, united Kingdom, 1048-1067.
Gordon, A. (2013, 03 01). Slideshare. Retrieved March 04, 2014, from Slideshare: http://www.slideshare. net/adgo/scenario-building-workshophow-to-build-and-use-scenarios.
Godet, M. (2006). Creating Futures:Scenario Planning as a Strategic Management Tool ,” France, Economica publish, 280p.
Glenn, J. C. (2009). Introduction to the futures Research Methods series. In Glenn , gerome C. & Gordon, Theodore J. (Eds.), futures Research Methodology (version 3.o). Washington, DC: The Millennium. Project.
Güell, J. M. F., & López, J. G. (2016). Cities futures. A critical assessment of how future studies are applied to cities. foresight.
Pongthanaisawan, J.A., Wangjiran, w., Churning. K., & Pioneered, l., (2018). Scenario planning for low carbon Tourism city: A cas study of Non. Energy Procedia, 152 , united Kingdom, 715-724.
Ravetz, J., & Miles, I.D. (2016). Fore sigh in cities: on the possibility of a, strategic urban intelligence, Foresight, 18(5), 469-490.
Schwartz, P. (1991). The art of the long view. Currency Doubleday, New York.
Tankersley, J. (2006, October 29). European commission. Retrieved January 15, 2014, from European commission: http://forlearn.jrc.ec.europa.eu/guide/4_ methodology/meth_ scenario.htm
Toffler, A. (1981). Future Shock. New York: Bantam Books, p.517.
)